هیچیک از طرق پخش به خودی خود بهتر یا بدتر از دیگر راهها نیست و
تولید کننده باید با در نظر گرفتن عوامل زیر بهترین راه فروش کالای خود را معیین
نماید:
1-مقدار فروش: ظرفیت تولید و حداکثر مصرف, یکی از عوامل موثر تعیین
طرقپخش می باشد.مثلاً کفاشی که در روز پنج جفت کفش میدوزد, به طور قطع باید در محل
کار خود آن را بفروشد تا بتواند با سود حاصل زندگی کند و فروش آن به عمده فروش
مطرح نیست, ولی شرکت سازنده نوشابه, حتی تصور فروش در محل کارخانه را نمیتواند
بخود راه دهد زیرا فروش در محل کارخانه هرگز قادر نیست مخارج گردش دستگاه را تامین
کند. علاوه برآنکه غالباً خرید این کالا در موقع تشنگی است,مقدار فروش در محل
کارخان نمیتواند جوابگوی مخارج کارخانه باشد.
2-مصرف از نظر کلی, کالاها دارای دو نوع مصرف می باشد: صنعتی و مصرفی
.کالای صنعتی آن است که به مصرف تولید دیگر کالاها میرسد و کالای مصرفی آنکه مصرف
کننده نهایی از آن استفاده می کند. این تقسیم بندی فقط از لحاظ فروش اهمیت دارد
وگرنه اکثر کالاها به هردو مصرف می رسد.مانند نفت که برای گرم کردن منازل و بکار
انداختن کارخانه ها به مصرف می رسد.
کالاهای صنعتی باید به صاحبان کارخانه ها و کارگاهها فروخته شود
و بهترین راه فروش, استفاده از فروشندگان سیار است که با داشتن اطلاعات و معلومات
کافی به مدیران موسسات رجوع نمایند.
3- سرویس کالاهای گران قیمت فنی را مردم وقتی خریداری میکنند که از کار
آن اطمینان داشته باشند بنابراین فروش این کالاها بایدبا سرویس مرتب همراه باشد.
اگر بهترین اتومبیل را به قیمت ارزان بدهند, ولی وقتی عیبی پیدا کرد, وسیله رفع آن
موجود نباشد, فروش موفقیت آمیز نخواهد بود. در مورد کالاهایی که به سرویس احتیاج
دارد, پخش فقط باید از طرقی باشد که بتواند با سرویس همراه باشد.
4-عادات خرید در هر جامعه ای با مرور زمان, آداب و رسومی خاص بوجود می آید که
کم کم جزو خصوصیات زندگی مردم میگردد و عادت نامیده میشود.
برای مثال دونمونه از عادات خرید در اینجا ذکر میشود:
الف.اکثر خانمها عادت دارند لباس و لوازم توالت را در چندین
مغازه قیمت کنند و بعد تصمیم به خرید بگیرند. بنابراین لوازم مزبور میبایست در
کلیه مغازه های نزدیک به هم موجود باشد تا در هر مغازه که تصمیم به خرید گرفته شد
جنس مقابل دید باشد.
ب.مردم عادت دارند که برای خرید هرنوع کالا به مغازه های خاص یا
محلهای خاص شهر بروند. مثلاً در ایران وسایل نظافت حتی صابون, از داروخانه خریداری
میشود و برای خرید لوازم یدکی اتومبیل مردم تهران روانه خیابان چراغ برق میشوند.
5-روش خرید خرید اجناس به وسیله مصرف کنندگان به سه روش مختلف انجام می
گیرد : برخی از کالاها را مردم با تعقل و تصمیم قبلی میخرند,بعضی را فقط بادیدن
و هوس کردن و بقیه کالاها را به روش مابین
این دو .
الف.تعقل. برای خرید کالاهای گران قیمت, مردم مدتی وقت صرف کرده , جوانب
امر را مطالعه مینمایند و حتی بارها برای خرید مراجعه میکنند و پس از بازدید کالا
و مطالعه خواص آن هم نمیتوانند تصمیم قطعی بگیرند. هرچه قیمت کالا بالاتر و دوام
آن بیشتر باشد,محاسبه و تعقل قبلی زیادتر میشود.مانند: خرید خانه, اتومبیل, یخچال
و غیره.
ب.معمولی. خرید برخی کالاهارای مردم عادی شده است و اگرچه گاهی رای نوع آن
تعقل صورت میگیرد, ولی تعقل مستلزم هر بار خرید نمی باشد : مثلاً وقتی خانم خانه
داری برای خرید مواد غذایی یا دستمال و جوراب و نظایر آن از منزل بیرون میرود,
زیاد بخود زحمت فکر کردن نداده است, بلکه به عادت هر ساله یا هر روزه دست به این
کار میزند. در ایران معمولاً لغت خرید به این نوع خرید ها اطلاق میشود.مثل وقتی که
فلان خانم میگوید:(فردا صبح باید بروم خرید)یا به مستخدم خانه میگویند: (امروز
خریدت را بگذار برای بعد از ظهر) منظور خرید این نوع کالاهاست.
پ.تفنن. نوع سوم کالاها غالباً با هوی و هوس خریداری میشود . مثل:
نوشابه های غیر الکلی,آدامس, شکلات و بستنی. کمتر کسی با تفکر قبلی آنها را می خرد
و به ندرت مردم به قصد خرید این کالاها از منزل بیرون میروند. بنابراین خرید این
کالاها اغلب با خرید سایر کالاها همراه است.
6-اعتبار فروشنده مردم اجناس گران قیمت را یا به اعتبار سازنده میخرند یا
با اعتبار فروشنده و یا هردو. اعتبار سازنده فقط در مواردی موثر است که کالا مارک
داشته و شناخته شده باشد . فروش اجناس گران قیمت بدون مارک مانند: جواهر قالی و
عتیقه فقط از مغازه هایی ممکن است که جلب اعتماد عموم را کرده باشند.